Geschiedenis
Sinds 2002 is de veerdienst Blitterswijck-Wellerlooi in de vaart. Na een stilteperiode van 45 jaar zijn er al meer dan 800.000 passagiers overgezet. In tegenstelling tot de meeste reguliere veerponten is dit geen kettingveer, maar een losvarende boot met een koplaadklep. De boot is gebouwd door fa. Woudenberg uit Beneden Leeuwen en is voorzien van een 110pk sterke dieselmotor waarmee hij stroming, weer en wind met gemak kan trotseren. Onlangs (2021) is de boot geheel gerenoveerd. Nieuwe motor techniek elektronica etc. De veerboot wordt bemand door een team van 15 schippers. Allemaal vrijwilligers die met veel plezier en passie onze veerboot over de Maas varen.
De eerste meldingen van een veer in Blitterswijck dateren uit 1442. De veerrechten behoorden meestal toe aan de heer van de Heerlijkheid die ze op zijn beurt weer verpachtte aan de veerman. De veerman betaalde deze pacht vaak in natura. Zo kreeg in 1646 de vrouwe van Well van Derck, die het veer in Blitterswijck had verpacht, een paar handschoenen ter waarde van zes rijksdaalders. Dit om gedurende een jaar vreemde personen en hun karren via Blitterswijck over te mogen zetten. Van het veer in Blitterswijck is bekend dat er veel bedevaartgangers naar Kevelaer werden overgezet. Het veer was ook ongetwijfeld een drukke smokkelroute voor diverse waren uit het nabijgelegen Duitsland. Het oude veerhuis was eigendom van de Baron van Hamelberg en lag enkele honderden meters stroomafwaarts. Er wordt verteld dat er werd rechtgesproken en er zouden ook heksen zijn verbrand. In 1884 werd het huidige veerhuis gebouwd en in 1905 kocht Frans Reijnen (bijnaam Nöllekes Frans), de vader van Tante Jet, het veerhuis voor de somma van 1800 gulden. In 1914 werd Jet geboren. Toen vader stierf hertrouwde haar moeder met Kobus Vissers.
Deze “Koebus van de Maas”, of Nöllekes Koebus heeft tot op hoge leeftijd nog het roeiveer bediend. Hij was de laatste veerman van het veer dat in 1957 werd opgeheven. Jet is dus geboren en getogen in het veerhuis en vanaf haar zestiende tot haar tachtigste jaar was ze uitbaatster van het veerhuis. Het was er altijd gezellig en de drank vloeide er nogal eens rijkelijk. Menige passagier van de veerboot belandde in het café en ging ’s avonds “in kennelijke staat” naar huis zonder aan de overkant te zijn geweest. Het veerhuis van tante Jet kreeg zelfs landelijke bekendheid als bruin café. Op 3 augustus 1983 stond er een artikel met foto in de telegraaf over “het mooiste café noord Limburg: het Veerhuis van Tante Jet”.